Zaterdag, 5 juni 2020
Na enkele jaren rust neemt eindelijk de activiteit van de Zon weer toe! Sinds lange tijd (jaren) zijn er in juni 2020 weer zonnevlekken zichtbaar.
Live-beeld van de Zon. De Zon roteert aan de
evenaar in circa 25 dagen, aan de polen is dat 36 dagen.
Links de zonnevlekken zoals die vanaf 5 juni 2020 te zien waren.
Rond 16 juni zullen ze op het live-beeld hierboven aan het oog onttrokken worden.
De toenemende zonneactiviteit veroorzaakt meer dynamiek in de aardse atmosfeer, waardoor de jetstream actiever wordt en de verplaatsing van- en uitwisseling tussen drukgebieden toeneemt. Het gevolg: langzaam aan een einde aan de langedurige periodes met weing tot geen verschillen in het weertype. Denk aan het lange warmne voorjaar van 2018: een fors hogedrukgebied boven Scandinavië leverde ons een langdurige oostelijke stroming, waardoor er veel warmte vanuit het oostelijk van ons gelegen 'landklimaat' op ons af kwam. De gemiddelde windrichting in mei was 78° (ONO). In diezelfde periode beleefden zuid Eurpoese landen langdurig lage temperetauren, veel wind en heel veel neerslag. Deze kanteling zal enkele jaren vergen voordat we beseffen dat het gemiddelde weer (sommigen noemen dat 'het klimaat') weer wat terug gaat naar de lijn van de afgelopen decennia.
Bedenk dat de aarde nog steeds in de uitloop van de kleine ijstijd, het einde van een 'glaciaal', zit. De glaciale cycli zijn wat langduriger dan 'onze' dag-nacht en zomer-winter cycli, maar verlopen niet veel anders: in de ochtend neemt de temperatuur snel toe, in de lente vinden we het heel gewoon dat in maart de temperatuur omhoog banjert en aan het einde van een koude glaciale periode is een snelle temperatuurstijging niet anders.
Met dit verschil: in voorgaande glaciale tijdperken konden Gerrit Hiemstra c.s. nog niets meten. Dus nu is de vermeende verbazing bij deze weergoden, die expliciet verdienmodellen aan de temperatuurtijging hebben ontleend en ten genoege daarvan zelfs ook meetwaarden bijstellen (homogeniseren noemen ze dat), onvoorstelbaar en men wijt de klimaatontwikkelingen aan 'ons' CO2.
Onderstaand de gafiek van het verloop van de maandelijkse aantallen zonnevlekken, naar noordelijke- en zuidelijke hemisfeer, over de periode 1950 - 2020. Er zijn twee trends waar te nemen:
- het aantal zonnevlekken per maand (toppen in de grafiek) vertonen een sterk dalende lijn
- de peioden met lage zonneactiviteit (onder in de grafiek) duren steeds langer
De rood ingetekende lijnen met jaartallen geven aan welke zomers lang en warm waren, de blauwe lijnen met jaartallen vertegenwoordigen de koude lange winters. In alle gevallen geldt dat 'het moet treffen' met een groot hogedrukgebied boven Scandinavië waardoor er 's zomers een warme noordoostelijke stroming ontstaat en 's winters een koude noordoostelijke stroming.
Een opvallende correlatie is te vinden in de jaren waarin een Elfstedentocht is verreden: dat was altijd in de blauw ingetekende jaren. Wat de Elfstedentochten betreft hebben we het sinds 1997 in de winters simpelweg alleen niet zo goed getroffen met voldoende Scandinavische hogedruk...